Adam kontra Ewa, czyli prawie udany przekręt ze spadkiem

Artur Drożdżak

Kiedy Adam pojawił się w życiu Ewy pomyślała, że złapała Pana Boga za nogi. Ich boskie relacje popsuła dopiero nadesłana przez pomyłkę informacja z poznańskiego sądu i jeden telefon od przypadkowej osoby. Ewa zrozumiała wtedy, że Adam to krętacz. Zaczęło się piekło.

Początków tej historii niektórzy dopatrują się w 1918 r., gdy Franek, dziadek Adama, poznał Czesława Z. Byli znajomymi, lubili się, ale potem ich drogi się rozeszły.

Ważna kamienica w Poznaniu

Ponad 80 lat później Adam przeczytał w prasie informację, że w Poznaniu w 2000 r. zawaliła się część kamienicy przy ul. Mickiewicza. Skojarzył, że należała do Czesława Z., kolegi jego dziadka.

Adam, dość majętny jubiler, pan po czterdziestce, postanowił ubić interes w związku z tą nieruchomością. Nie był zawodowym prawnikiem, ale w tym zakresie miał wiedzę powyżej przeciętnej. Jego partnerka słyszała nie raz, że przedstawiał się ludziom jako adwokat i faktycznie imponował wiedzą w zakresie prawa.

Postanowił znaleźć właścicieli kamienicy należącej kiedyś do nieżyjącego już Czesława Z. Obejrzał to, co zostało z budynku, przejrzał księgi wieczyste, udał się do zarządcy, czyli Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Mieszkaniowej w Poznaniu, tam zdobył adresy osób mających związek z nieruchomością.