Kochają się i nie znoszą, podziwiają się nawzajem i zaciekle konkurują. Ich wzajemne stosunki nie są wolne od zazdrości. Ale i tak zdaniem większości sióstr i braci więzi z rodzeństwem nie da się niczym zastąpić.
"Ludzie są nie tylko nastawieni na współpracę, ale są do tego twórczy i pomysłowi" Z dr. Wiesławem Baryłą, psychologiem społecznym rozmawia Ryszarda Wojciechowska.
O tym, jak radzić sobie w sytuacji epidemii koronawirusa, jak rozmawiać o niej z dziećmi i jak wspierać siebie wzajemnie mówi Artur de Rosier, psychiatra, prezes Wielkopolskiej Izby Lekarskiej.
Rodzice stają przed nie lada wyzwaniem. Pandemia koronawirusa wzbudza strach i panikę nie tylko wśród dorosłych, ale również dzieci. Zamknięte szkoły, pustki w sklepach, kolejne złe informacje budzą u nich niepokój. Jak o tym rozmawiać? Wywiad z...
Rozmowa z Magdaleną Pilecką, psychologiem, psychoterapeutą rodzinnym i dziecięcym z „Dialog. Centrum Terapii Rodzin” w Rzeszowie o lękach dzieci dotyczących koronawirusa.
Rozmowa z Wojciechem Eichelbergerem, psychoterapeutą, dyrektorem merytorycznym Instytutu Psycho - Immunologii.
Ludzie nie lubią przymusu, a więc nakazów, zakazów, cenzury, przemocy itp. oraz czują potrzebę przeciwstawiania się im. Nawet jeśli ulegamy przymusom (np. narzuconym przez przełożonych), to większość z nas na dnie duszy i tak odczuwa pokusę buntu.
Jak można kierować swoimi uczuciami i skracać trwanie tych przykrych, a wydłużać czas tych przyjemnych? Suwak zmieniający natężenie emocji, bardzo by się w życiu przydał!
Im niższe mamy poczucie wpływu na własne życie, tym silniej wierzymy, że jakaś siła zewnętrzna kieruje losami ludzi i świata. I nie musi to być koniecznie rząd, może być także Bóg, przeznaczenie, jakieś siły astralne, masoneria, Żydzi, iluminaci itp.
Nasze lęki bywają objawem wypartych pragnień. To dziwaczny wniosek, bo mówi on, że jeśli się czegoś boimy, to oznacza, że podświadomie tego pragniemy... Na przykład człowiek, który ma wyparte skłonności homoseksualne, zamiast pragnąć kontaktu z...
O tych osobistych tajemnicach może nie wiedzieć żaden inny człowiek, a jednak wpłyną one na nasze relacje z ludźmi…
Kłamiemy. Badania pokazują, że nawet kilka razy dziennie. Gros tych kłamstewek ma funkcję obyczajową - są np. sposobem na podtrzymywanie konwencji społecznych: „Właśnie miałem do ciebie zadzwonić”...
We współczesnym świecie pesymizm się nie sprawdza. Optymiści lepiej radzą sobie ze stresem, są bardziej wytrwali, mniej chorują i żyją dłużej.
Nierówności ekonomiczne jedni uznają za niesprawiedliwe, a inni - za sprawiedliwe (np. dlatego, że „bogaci zapracowali na swoje bogactwo”).
Niektóre pielęgniarki w ogóle nie potrafiły kłamać - same się zdradzały i wtedy prawie wszyscy obserwatorzy od razu spostrzegali, że te kobiety „chyba coś kręcą”.
Polska Press Sp. z o.o. informuje, że wszystkie treści ukazujące się w serwisie podlegają ochronie. Dowiedz się więcej.
Jesteś zainteresowany kupnem treści? Dowiedz się więcej.
© 2000 - 2020 Polska Press Sp. z o.o.
